மார்போடு புத்தகங்களை ஏந்தி
சீருடையில் பள்ளிக்குச் செல்லும் வழியில்
பதுங்கி பார்த்துப் போனபோதும்
பெரியவளாகி தூணோரம்
பாதிமுகம் தெரிய
அவன் பேச்சை வரிவிடாமல்
கேட்ட போதும்
பெற்றோரால் நிச்சயிக்கப்பட்ட
மணம் முடித்து காரிலேறியவள்
மண்டப வாசலில் நின்றவனுக்கு
சிரித்து கைகாட்டிச் சென்றபோதும்
இருபதாண்டு இடைவெளிக்குப்பின்
தலைக்கு சிக்கெடுத்தபடி
எதிர் பாராமல் சந்தித்த அவனுக்கு
இதழோர சிரிப்பொன்றை உதிர்த்தபோதும்
இறுதி நாள்களில்
கேசம் உதிர்ந்து உடலுருகி
படுக்கையிலிருந்து எழ முடியாமல்
பார்க்க வந்தவனை கண்டதும்
விழியோரம்
கண்ணீர் கசியவிட்டபோதும்
மஞ்சள் பூசி மாலை சூடி பலர் மனங்குமுற
மண்ணிலிருந்து பெயர்த்தெடுத்த மஞ்சள் கிழங்காய்
பல்லக்கில் இறுதி ஊர்வலத்தில்
எடுத்துச் செல்லப்பட்ட போதும்
அவள் தேவதையாகவே இருந்தாள்
வித்யாஷங்கர்
என்ன சொல்லன்னு தெரியாமாத் தவிக்கிறேனே கடவுளே?கவிதையாலேயே அடிக்கப்பட்டு வீழ்ந்து கிடக்கிறேன்.
ReplyDeleteகாதலி எப்போதுமே தேவதைதானே.. அருமையா எழுதியிருக்கீங்க
ReplyDeletethanku
ReplyDeleteஅருமை அருமை வித்யாசங்கர். நிறைய எழுதுங்கள்.
ReplyDeletenandri
ReplyDelete