லாட சன்யாச மொழிக்குள்
உறைகிறாள் ராக்காச்சி
பறிபோன ஊற்றுக் கண் நோக்கி
தலைபோன சமணர் சிலையில்
தூமைச் சேலை துவைக்கிறாள் ஒருத்தி
கரிசக் காட்டின் கம்மாயோரம்
காவலுக்கு நிற்கிறார்கள்
இருளப்பசாமியும் பொன் இருளப்பனும்
இடைவாரில் சூரி சொருகிய
சண்டியர்கள்
தூண் சரிந்த அரண்மனை வாசலில்.
ஆடு புலி ஆட்டம் ஆடுகிறார்கள்
தீப்பெட்டி ஆபி ஸ் முதலாளியான
பழைய ராசா
பைக்கில் வலம் வருகிறார்
ஊரொதுங்கி வழிவிட
தீப்பெட்டி பெட்டிகளில்
குச்சி அடுக்கியபடி
மானாட மயிலாட ரசிக்கிறார்கள்
கந்தகத்தில் மார் சுருங்கிய குமறுகள்
அமெரிக்காவிலிருந்து
செல்போனில் அழைக்கிறாள்
முத்துமாரி
பேச்சியக்கா
வீ ட்டு வாசலில் நின்று
தெரு கேட்கச் சொல்கிறாள்
“பங்குனி பொங்கலுக்கு
பயலுக்கு மொட்டை போட வாராகளாம்”
000---------000
அவளை பின் தொடர்ந்து
சைக்கிள் தடம் பதிந்த
சாலைகளின் முகம் மாறிப் போனது
சைக்கிள் மணி கேட்டு
அள்ளிப்போட்ட தாவணியோடு
அரக்கப் பறக்க வாசலுக்கு வந்தவள்
இல்லாமல் தெருமட்டும் இருக்கிறது
விச்ராந்தியாய் இருக்க
விட்டு வைக்கப்பட்டிருந்த
ஊர் ஒதுங்கிய கதிரேசன்மலை
சொர்ணமலையாகி
எப்போதும் ஜனக்கூட்டத்தில்
ஜொலிக்கிறது
டீக்கடைகளில்
ஸ்பெக்ட்ரம் முதல் ஒபாமா வரை
விளக்கும் தோழர்கள்
இருக்கிறார்கள்
வேலையற்ற பையன்களோடு
நகைக்கடைகள் துணிக்கடைகள்
பாரம்பரியம் துடைத்தெறிந்து
நவீனம் பூசிக்கொண்டிருக்கிறது
காட்டுக்கு போகும்
காளியம்மக்கா மகள்
சாயம் போன சுடிதாரோடு
களை கொத்தி எடுத்துப் போகிறாள்
"ரொம்பத்தான்
மாறிப்போச்சு ஊரு "
000-----------000
மாதத்தில் ஒருமுறையேனும்
பாரில் சந்திக்க நேரும் சுந்தர்
பிரியும்முன்
‘கவிதையொன்று
சொல்லிப் போங்களய்யா’
தவறாமல் கேட்பது வழக்கம்
சமீபத்திய சந்திப்பில்
சொன்னது
இருப்பை காலி செய்ய
ஏதோ எழுதுகிறேன்
கழிக்க .. கழிக்க
சேர்ந்து கொண்டேயிருக்கிறது
குப்பை
000-----------000
வனாந்தரப் பச்சைகளின் விநோதம்
வர்ணிக்க முடியாதது
எத்தனை பச்சை
எத்தனை வனப்பு
இளம்பச்சை
எழுமிச்சைப் பச்சை
கரும்பச்சை
நீலப்பச்சை
செவ்வரியோடியபச்சை
நரம்புக்களுக்கு தனி வர்ணம்
பூசிப் படர்ந்த பச்சை
பச்சை பச்சையாய்
பார்வையெல்லாம் நிறைந்தது
பசக்கென்று ஒட்டிக்கிடக்கிறது
மனசில் டீசல் பெரு வெளி தாண்டி.....
000------------000
No comments:
Post a Comment